♡ Blog ♡
“Een laatste kus, een laatste groet, de allerlaatste aanraking.”
☾ Nooit meer hier, maar altijd bij ons ☽
8:00uur. De wekker gaat. Met buikpijn staan we op; vandaag moeten we toch écht afscheid nemen van Fynn. Ik loop Fynn zijn kamertje op en het eerste wat ik altijd deed was het lakentje van hem afhalen. Dit moesten we iedere avond vóór het slapen over Fynn heenleggen, zodat de kou goed kon circuleren. Het was een naar gezicht, maar het was ook erg belangrijk, omdat het deze week bloedheet was. Iedere ochtend zei ik tegen Fynn: “goeiemorgen liefje”. Zo ook vandaag.
Met een brok in ons keel schoven we ons ontbijt naar binnen en we maakten ons klaar voor de dag. Een kleurrijk geel jurkje voor mij en voor Bjorn een wit t-shirt. We hadden familie, vrienden en kennissen gevraagd om wat vrolijks aan te trekken bij de crematie. Ook hadden we gevraagd of iedereen een boterbloem wilde meenemen. De boterbloem staat voor “eerlijkheid” en “kinderlijkheid”. Fynn betekent “eerlijkheid”.
Ik deed mijn haar in een staart. “Geen make-up, want dat loopt toch uit.” Zei ik tegen Bjorn. Voor de mensen die mij niet kennen, ik draag ALTIJD make-up en kom altijd vol ornaat en ga nooit de deur uit zonder make-up. Dit keer gaf ik daar geen moer om. Ik wilde het niet en het hoefde natuurlijk ook helemaal niet.
Om 10:00uur kwamen onze ouders en mijn zus, mijn zwager en schoonzus met ons neefje en de fotograaf die tevens onze bruiloft in 2015 had gefotografeerd. Zij zou de gehele dag bij ons zijn om de laatste foto’s te maken. Iedereen kreeg een laatste moment samen om Fynn nog even vast te houden, te knuffelen en kusjes te geven. Als laatste waren Bjorn en ik, wij zouden tevens ook samen het mandje sluiten.
Een laatste kus, een laatste groet, de allerlaatste aanraking. We moesten nu toch echt het mandje sluiten. Wetende dat we Fynn nooit meer zullen zien, nooit meer kunnen knuffelen of kusjes geven. De tranen vloeiden over onze wangen terwijl Bjorn en ik samen het mandje sloten en de strikjes vastknoopten.
12:30uur aankomst crematorium. We wachtten met onze ouders, zus, zwager, schoonzus en neefje in de kamer naast de zaal tot iedereen heeft plaatsgenomen. We hebben Fynn bij ons, we lopen samen naar voren toe en plaatsen daar dan het mandje. 13:00uur. Het begin nummer start: circle of life van the Lion King. Fynn had gestreden als een leeuw en dit vonden wij een krachtig en sterk nummer. Op de beamer een foto van een leeuw die wij 1,5jaar geleden hadden gemaakt in een Nationaal Park in Zuid-Afrika. De leeuw staat symbool voor Fynn.
De gehele dienst heb ik als een soort waas meegemaakt. Ik kan mij nog maar vrij weinig herinneren van die middag. Het enige wat ik weet is dat ik alleen maar naar het mandje van Fynn staarde en naar de beamer, waar we foto’s van Fynn lieten zien. De opa’s en oma’s vertelden ieder wat moois. De één een verhaal, de ander een gedichtje. Bjorn en ik waren als laatst en hebben in een kort verhaal verteld hoe wij deze weken hadden ervaren vanaf het moment dat ik ging bevallen tot aan Fynn zijn overlijden. Het mooie was; Bjorn en ik hadden op een avond allebei een stukje geschreven en we spraken af dat we dit later zouden samenvoegen. We lazen allebei elkaars stukje en eigenlijk was het praktisch hetzelfde. Met her en der een aanpassing hadden we al heel snel onze stukjes samengevoegd. Ik durfde de zaal niet in te kijken. Ik wist totaal niet hoeveel mensen er zaten.
Einde dienst. Het was het moment om Fynn naar achter te brengen en daar achter te laten. We namen wederom afscheid van onze prachtige zoon en liepen naar binnen. Terug gaan naar de genodigden en iedereen onder ogen komen. Dat vond ik verschrikkelijk moeilijk.
Een aantal boterbloemen zijn met Fynn meegegaan. De rest van de boterbloemen hebben we verdeeld onder familie die op de begraafplaats liggen en een bosje neergelegd bij het strooiveld op de Kinderafdeling.
We liepen met zijn allen terug naar de auto. Zonder Fynn..
Nooit meer hier, maar altijd bij ons.
Pagina's: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26