♡ Blog ♡

Ik voelde mij totaal geen moeder en in de tussentijd werkte mijn lichaam gewoon door als “moeder zijnde”; moedermelk produceren.

⊹ NAGESPREKKEN MEANDER ⊹

Ik ben 1 ding vergeten te vermelden in de afgelopen blogs! Veel mensen zullen zich misschien hebben afgevraagd waar Fynn nou uiteindelijk aan is overleden. Fynn is overleden, doordat hij de E. Coli bacterie heeft opgelopen. Dit is in zijn bloedbaan terecht gekomen.

Gesprek met gynaecoloog.
Eind september hadden we het nagesprek met de gynaecoloog in Amersfoort. Toen ik net was bevallen vertelde ze dat ze standaard de placenta opsturen bij een vroeggeboorte om te kijken of ze iets kunnen vinden wat de vroeggeboorte heeft veroorzaakt. Uiteindelijk is er diezelfde ochtend nog besloten om het niet op te sturen; er waren bij Fynn geen tekenen van infectie, en bij mij was ook alles in orde. Echter is dit bericht nooit bij ons gekomen. Dus tot aan het gesprek hebben Bjorn en ik met de vraag gezeten: “Wat zou er uit de placenta komen.” De gynaecoloog schrok hier behoorlijk van dat het bericht niet bij ons was gekomen en vertelde met de kennis van nu dat ze hem uiteraard hadden opgestuurd. Ze durfde met zekerheid te zeggen dat er niks was uitgekomen, want 9 van de 10 keer is er geen duidelijke aanleiding voor een vroeggeboorte. Ik vroeg wat het dan zou kunnen zijn geweest. Het zou het hormoon “progesteron” kunnen zijn geweest. In lekentaal: het houdt je zwanger… Het zou kunnen dat dat hormoon bij was uitgewerkt, waardoor mijn lichaam dacht; “nou, nu kan je bevallen!” Helaas kunnen ze dit niet onderzoeken.. Dus bij een volgende zwangerschap zou ik dit hormoon sowieso moeten slikken vanaf week 16 t/m week 36.

De meesten zullen de volgende vraag heel raar vinden, maar ook vroeg ik: “Hoe lang moet ik wachten om weer zwanger te mogen worden?” De gynaecoloog antwoordde: “Wacht minstens 3 maanden, dan is je lichaam in principe weer klaar voor een nieuwe zwangerschap.” Toen Fynn op mijn borst lag, de avond dat hij kwam te overlijden, was het eerste wat ik dacht: “Ik moet zo snel mogelijk weer zwanger worden.” Deze gedachte heb ik snel weer weggewuifd, want hoe kon ik nou in godsnaam al aan een nieuwe zwangerschap denken terwijl mijn pasgeboren baby zou overlijden.. Achteraf bleek dit een “normale” gedachte te zijn, want meerdere vrouwen bleken dit te hebben die een baby waren verloren.

Het was absoluut niet een gedachte om Fynn te vervangen, want dat zou NOOIT het geval zijn. Fynn is Fynn en blijft ons eerste, prachtige zoontje! Maar de moedergevoelens die gedurende mijn zwangerschap groeiden, konden nu nergens naartoe. Ik wilde zo graag mijn moederliefde aan een kindje geven wat zo onwijs welkom was. En dat was weg toen Fynn eenmaal overleden was. Ik voelde mij totaal geen moeder en in de tussentijd werkte mijn lichaam gewoon door als “moeder zijnde”; moedermelk produceren. Helaas kan je je lichaam niet vertellen dat er niks meer is om voor te zorgen.. Afijn.. eerst maar de periode zien door te komen dat Bjorn en ik zelf op de been blijven en dan zien we wel verder.

Gesprek met de kinderartsen.
In dezelfde maand hadden we het nagesprek met de kinderartsen die Fynn veel hebben gezien. Ze hebben, nadat Fynn was geboren, meteen bloed bij hem afgenomen. Deze bleek helemaal schoon te zijn. Fynn was dus kerngezond geboren! Het was dus zeker dat Fynn de E-coli bacterie buiten mijn buik had opgelopen. Maar hoe? Hoe kon het in zijn bloedbaan komen? Ik heb mij behoorlijk schuldig gevoeld; “Heb ik misschien toch iets gegeten wat ik niet mocht? Ik heb mij aan alle “regeltjes” gehouden!” Ook Bjorn voelde zich schuldig. Hebben we te weinig onze handen gewassen/gedesinfecteerd? De antwoorden op deze vragen waren: “Nee, jullie hebben niks fout gedaan. Niemand had dit kunnen voorkomen. Iedereen draagt de E-coli bacterie bij zich, bij de 1 gebeurt er niks en bij de ander komt ie tot uiting.” De artsen waren er van overtuigd dat Fynn zichzelf had ziek gemaakt. We waren een zogenaamd; gevalletje botte pech.. Fynn had bij de geboorte antibiotica kunnen krijgen, maar dat zou hij alleen krijgen als er tekenen waren van mogelijke infectie. Dit was niet geval, dus kreeg Fynn geen antibiotica. Er zouden ook risico’s aan vast zitten: het zou de darmpjes kunnen aantasten. Ik stelde de volgende vraag: “Had het uitgemaakt als Fynn bij de geboorte al antibiotica zou krijgen?” De kinderarts antwoordde hierop met: “Nee, dit hadden we echt niet kunnen voorkomen en daarnaast, we geven gezonde baby’s liever geen antibiotica als het niet nodig is.” Daar zat uiteraard ook wat in..

Pagina's: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26