♡ Blog ♡
“Ik zie Fynn nog steeds, met al die artsen om hem heen, in die grote mobiele couveuse, de lift in gaan in het ziekenhuis in Amersfoort.”
❦ OVERPLAATSING NAAR HET RADBOUDUMC ❦
Drie dagen lang hebben wij heerlijk van Fynn kunnen genieten, door hem bij ons te leggen, hem te troosten wanneer hij onrustig was, hem te verzorgen. Vanaf zaterdag 13 juli laat in de middag, kreeg Fynn de “dipjes” waar ik het in blog #2 over had.
Op zaterdag 13 juli kregen wij ontzettend veel kraamvisite. Dat was best vermoeiend. Fynn had namelijk een beetje een onrustige nacht gehad. Het was al laat in de middag en Fynn kreeg voor het eerst een aantal dipjes in zijn saturatie ( zuurstofgehalte in het bloed ). Dat was best een beetje eng.
Fynn heeft die middag omstebeurt bij Bjorn en mij gelegen en moesten hem regelmatig wakker maken om hem te stimuleren dat hij moest blijven ademen. Doordat de dipjes regelmatig voorkwamen kreeg Fynn van de kinderarts een klein “neusbrilletje” waar zachtjes lucht doorheen stroomt, zodat hij eraan herinnert zou worden om te ademen. Dit leek even aan te slaan, maar bleek toch niet voldoende. Dit was tevens de laatste keer dat wij echt konden buidelen met Fynn, maar op dat moment wisten wij dat nog niet.
In de nacht van 13 op 14 juli hebben de verpleegkundigen
’s nachts regelmatig naar binnen moeten lopen om Fynn te stimuleren met ademhalen, ondanks het neusbrilletje. Saturatie en hartslag gingen steeds verder omlaag. De kinderarts heeft toen om 6:00uur ‘s ochtends besloten om het neusbrilletje te vervangen voor een sterkere; de airflow. Dit zou de longetjes extra stimuleren en de flow was ook krachtiger dan het eerste neusbrilletje. Fynn had nog steeds dipjes, maar leek dit zelf te kunnen corrigeren. Wederom bleek dit niet voldoende.
De kinderarts besloot uiteindelijk om de ademhaling van Fynn te ondersteunen met een CPAP. Het leek namelijk heel erg op apneus, maar dit paste goed bij het beeld van een te vroeg geboren baby. De luchttoevoer is krachtiger van een CPAP. Er werd ook meteen bloed afgenomen bij Fynn. Daar werden ontstekingswaarden in gevonden. Wat duidde op een infectie. Fynn werd uiteindelijk naar een andere kamer verplaatst, omdat er teveel artsen bij Fynn moesten zijn.
Omdat de CPAP wederom niet werkte naar behoren, hadden de kinderartsen ons al ingelicht dat de kans groot was dat Fynn naar een NICU zou worden gestuurd. Fynn had nu wel echt ondersteuning nodig bij de ademhaling. Op een NICU zouden ze Fynn hier mee verder kunnen ondersteunen.
Om 12:00uur ’s middags werd Fynn per ambulance naar het Radboudumc gebracht in Nijmegen. Ik zie Fynn nog steeds met al die artsen om hem heen, in die grote mobiele couveuse, de lift in gaan in het ziekenhuis in Amersfoort. Daar ging ons lieve zoontje. Bjorn en ik waren ontzettend bang. We wilden het liefst meteen naar het Radboudumc gaan, maar de verpleegkundigen adviseerde ons om eerst wat te eten, daarna onze spullen in te pakken en even langs onze ouders te gaan. De ambulance moest met een omweg naar Nijmegen vanwege de Nijmeegse vierdaagse en wilde een zo rustig mogelijk route rijden voor Fynn met niet al te veel drempels/hobbels in de weg.
Nadat wij snel onze lunch naar binnen hadden gewerkt, spullen hadden ingepakt en naar onze ouders zijn gegaan, waren wij om 16:30uur in het Radboud. Dat was de eerste dag dat wij onze lieve Fynn aan zo veel toeters en bellen zagen liggen. Fynn was niet meer de Fynn die hij was toen hij geboren werd. Bjorn en ik kregen een kamer in het Ronald McDonaldhuis tegenover het ziekenhuis. Zo konden we ieder moment bij Fynn zijn, wanneer we maar wilden.
Een heftige week kwam in aantocht..
Pagina's: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26